Alexander Zaharchenko (1976-2018). Muistokirjoitus.
"Йохан, я баню подготовил". Это были последние слова Александра Владимировича, которые он сказал мне. Это было в конце торжественного ужина к Дню Республики в этом году. Но, к сожалению, из-за плотного графика делегации, в баню я в этот раз не успевал. Поэтому, эти слова остались последними для меня из его уст. Такое приглашение является особым знаком уважения для любого финна. -- В бане его резиденции я был уже раньше, когда Глава пригласил меня, моего финского товарища Януса Путконена и других гостей в свою сауну. Помню, как Глава меня крепко парил с вениками в парилке. Словно таким образом он укрепил меня. -- Александр Владимирович никогда не забывал сказать спасибо. Помню, как он поблагодарил меня за мой вклад в развитие и защиту Республики. Помню его яркие живые глаза, когда он смотрел на собеседника. Он всегда находил время для каждого. Он каждого любил, уважал, гордился. Благодаря ему, Донецкая Народная Республика и его народ стали непобедимыми. Его дух живет вечно в нас, сила его воли укрепляет нас, наших детей и внуков.
Хочу выразить соболезнования родным и близким Александра Владимировича.
Йохан Бекман
Представитель ДНР в Финляндии
"Johan, laitoin saunan valmiiksi". Ne olivat Alexander Vladimirovichin viimeiset sanat minulle. Hän sanoi ne Donetskin kansantasavallan päivän tämän vuoden juhlaillallisella ja istui hetken vieressäni. En kuitenkaan ikävä kyllä silloin ehtinyt saunaan delegaation aikataulun takia. -- Mutta kävin Donetskin kansantasavallan päämiehen residenssin saunassa aikaisemmin. Siellä hän vihtoi minua ankarasti koivuvastoilla. Se vihtominen vahvisti minua. Vilvoitellessamme Alexander Vladimirovich esitteli haavojaan: hän oli haavoittunut rintamalla yhteensä 28 kertaa. Muistan sen luvun. Luoti, sirpale, puukko, pommi. Erilaisia arpia oli eri puolilla vahvaa kehoa. -- Kun nyt ajattelen häntä, parhaiten Alexander Vladimirovichin muisto elää hänen katseessaan. Hän katsoi jokaista ihmistä sinisillä silmillään tarkasti, ystävällisesti ja kannustavasti. Hänellä oli aikaa jokaiselle ja hän suhtautui jokaiseen keskustelukumppaniinsa arvostavasti, mielenkiinnolla ja oli heistä ylpeä. Hänellä oli aikaa kiittää ihmisiä. Minuakin hän kiitti siitä mitä olen tehnyt tasavallalle. Se kiitos oli arvokas mutta ehkä kuitenkin arvokkain oli se vihtominen. -- Alexander Vladimirovich teki Donetskin kansantasavallasta ja sen kansasta voittamattoman. Hänen tahdonvoimansa elää meissä, lapsissamme ja lapsenlapsissamme ikuisesti. -- Esitän surunvalittelun hänen omaisilleen ja läheisilleen.
Jälleen on yksi Novorossijan sankari astunut Taivasten valtakuntaan.
